Hafta sonu kent merkezi ziyaretlerimde, karanlık ve küçük bir yerel Heavy Metal mağazasında keşfettiğim nadide eserlerden birisi de budur. Kapak resmi genelde içerik konusunda fikir verir. Bazen sadece kapak resmine bakarak grubun solistinin ne tür bir vokal tarzını benimsediğini bile hayal eder tuttururum. Oysa bu albümün kapağı bana hiç bir fikir vermedi ve çantamda taşıdığım Discman'i çıkartıp dinlemem gerekti. Yine de CD'nin arka kapağını çevirip şarkı isimlerine baktığımda gördüğüm üçüncü şarkı beni fazlasıyla yanılttı diyebilirim. Pâmela ismindeki bu şarkıyı görünce grubun müziğinin dramatik ve donuk bir solist performansı ile pedal kullanılmamış elektrogitar tercih edilmiş aşk şarkıları içerdiğini düşünmedim değil.
Grindcore beklediğim son türdü ama güzel bir sürpriz olduğunu da söylemeliyim. Brezilyalı grubun kendi ismini taşıyan 2002 tarihli ilk albümü bence gayet başarılı bir çalışma. Kayıt temiz ama müzik kirli. Grindcore tarz müziğe çok fazla hakim olmadığımı itiraf etmeliyim ama türün tanımını temsil eden hızlı pasajlar ve bir şeyler yırtılıyormuş gibi tınlayan solist performansı, kaydın geneline çok dengeli yayılmış. Tempo bazen fazlasıyla düşüyor ve dinlemesi daha kolay bir hal alıyor. Tabi bu durum yine de sokaktaki insanın dinleyeceği bir müzik olmasına yetmiyor. Hiç bir zaman da yetmeyecek. Heavy Metal kategorilerinin hepsine açık olduğumu ve hepsini keyifle dinlediğimi belirtmeliyim ama Grindcore benim için ön sıralarda olan bir tür değil. Yine de arada kulak kabartmak eğlenceli. Bu CD'nin koleksiyonuma dahil olmasından da fazlasıyla memnunum zira böyle nadir eserler her zaman bir koleksiyoncunun karşısına çıkmıyor. Grup 2001 ve 2009 yıllarında aktif olmuş. Bu süre içerisinde iki albüm ve bir de Split EP kaydetmiş. Sonra da bu isim altında müzik yapmayı bırakmışlar. Grindcore'u tercih eden müzikseverlerin seveceğini tahmin ediyorum ve tavsiye ediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder